Dokładnie tak, ten film to zwyczajnie nic więcej i niepotrzebnie sam się głowiłem nad znaczeniem kaloryfera czy wysuszonych drzewek i rozsypanej ziemi w mieszkaniu bohatera (być może to drugie oznacza jego niemoc w utrzymaniu czegokolwiek przy życiu, ale to też zapewne nadinterpretacja). Czysty surrealizm i nic ponadto. Od strony technicznej jednak jest absolutnie bezbłędny.

bezbłędny. dokładnie, w sumie nie traktował bym go jako film tylko jako obraz. Lynch świetnie połączył wszystkie sceny, sprawił że rzeczy absolutnie obrzydliwe są wciągające, wychodzi też przekaz Blue Velvet- że kochamy oglądać rzeczy chore, mroczne, nie potrafimy oderwać od nich wzroku. Trochę tak jest, nie mniej jednak ja nie podchodziłem pod czas seansu do tego filmu tak mocno emocjonalnie, trochę wiedziałem czego się spodziewać. Muzyka robiła swoje + świetna bardzo prosta piosenką która śpiewała ta dziewczyna z włosami na ... policzkach ;D Jak ktoś lubi niebezpieczne lecz przyjemne dźwięki to zachęcam do przesłuchania płyt Lyncha także.

Moja interpretacja jest bardzo podobna do Twojej. Fabuła, jak na film surrealistyczny, jest całkiem zrozumiała. No i niesamowity klimat Lyncha. W mojej ocenie film jest rewelacyjny.